U dobru je lako dobar biti, na muci se poznaju junaci. Jedno dobro, mudro i korisno delo srpskog naučnika i junaka će posle stotinu godina, po prvi put zasijati u našem narodu. To nije knjiga, to je Svedok koji se srčano, pre čitavog veka, borio za srpske manastire i crkve. Za njihovo očuvanje i obnovu. To je primer najčasnijeg lobiranja za srpsko duhovno i kulturno nasleđe koga su grizli rat i stradanje. Pupin je urednik i finansijer, savetnik i desna ruka mu je sveti vladika Nikolaj, saradnik tada najveći srpski arhitekta Kosta Jovanović, a pisac britanski arhitekta, velikan i u svom veku, ser Tomasa Grejam Džekson, baron, član Kraljevske akademije umetnosti, počasni doktor građanskog prava na Oksfordu, počasni doktor prava na Kembridžu, član Kraljevskog umetničkog društva.
Godinama traje moja borba da se ova knjiga pojavi po prvi put na srpskom jeziku, po prvi put u svom narodu. Da se osvetli staza koja zlatnim stopama vodi od ovog poduhvata do Uneska. Da vidimo kako se iz nje u svetsku baštinu uselilo sedam veličanstvenih.
Pupinizacija ima mnoge divne rezultate, ali sada pod krovom Agape knjige, uz prijatelje, želja postaje opipljiva, dosežna - naziru se vrhovi jednog teškog uspona.
Britanski arhitekta između ostalog piše: "Vekovima okupirana od strane turskih osvajača, Srbija je nakratko izvojevala nezavisnost, samo da bi je ponovo izgubila pod najezdom tevtonskih i bugarskih okupatora. Njena hrabra borba donela joj je poštovanje i divljenje zapadne Evrope, a kada ponovo postane slobodna – što se svakako mora dogoditi i to ubrzo – svi prijatelji slobode zajedno će joj poželeti srećnu, blistavu budućnost."
Naš Konstantin Jovanović, najstariji sin velikog Anastasa Jovanovića, jednog od prvig fotografa u svetu, piše:
„U ovim spomenicima Srpske crkve ovaploćena je ljubav koju su srpski kraljevi i plemstvo osećali prema svojoj veri i svom narodu... Crkva je učila srpski narod da voli svoje susede. Crkva ga je obrazovala u svojim školama i fakultetima za vreme celog srednjeg veka. Ona ga je učila umetnosti i zanatima: muškarci i žene obučavali su se u manastirima kao što je onaj Svete Bogorodice, koji je osnovala kraljica Ana, ili Gradac, koji je osnovala kraljica Jelena, francuska princeza. U srpskim crkvama odvijala su se proglašavanja i krunisanja srpskih kraljeva i careva, koji su u starosti napuštali kraljevsku raskoš i vraćali se tamo da bi se zamonašili i molili, i umrli kao skromni monasi. U crkvama su osnovani prvi srpski sabori svetovnih i verskih predstavnika, kako bi razgovarali i odlučivali o najvažnijim državnim pitanjima. U crkvama su doneti i prvi pisani zakonici, kao što je Dušanov zakonik, nastao 21. maja 1349. U crkvama su se srpski kraljevi pričešćivali zajedno sa plemićima i narodom i obraćali se Bogu za pomoć veče uoči svoje borbe protiv neprijatelja hrišćanstva, kao i veče uoči Kosovske bitke, 28. juna 1389."
Slava i hvala idvorski pastiru!
OBRAZOVNO-ISTRAŽIVAČKO DRUŠTVO MIHAJLO PUPIN SAJT, FB STRANA
Komentara: 0