Izložba slika "Gužva" eminentnog slikara Srđana Đileta Markovića iz Beograda, biće otvorena u Gradskoj galeriji "Mostovi Balkana" u četvrtak 1. marta u 20 časova. Radovi su izloženi do 14. marta.
Stručni tekst
Slika ’Gužva’ programska je platforma survavanja u intenziviranje izobličenih natrpanosti i skaradnih fantazmagoričnih groteski. Odmicanjem i zrenjem alternativnih ili post - avangardnih izvoda uputno je pokrenuti čak i vremenski krajnje udaljena predstavljačka načela moralizatorskih i sarkastičnih trenutaka. Istaknuta prevratna dela koja sadrži flamanska umetnost 16. veka, pre svega najpoznatija kroz Brojgelova (P.Brueghel) ulja na dasci, crteže i bakroreze eksponiraju užase i frenetičnost narodnih moralizatorskih tiskanja, sabijenosti i snalaženja u nevoljnim pogođenostima sudbinom.
Tadašnja izrazito ponesena anatomska sabijanja kao parabole, poput Dečjih igri ili Milosti pružaju se u eksterijerima gde su se tada i odvijale društvene igre, vašari ili, isto tako mitski i biblijski užasi poput Pokolja nevinih. Fantazmagorični preobražaji bića skaradnih monstruoznih oblika, razjapljenih ždrela unutar lokalnih strašnih sudova data su usred zabave, veselja, strasti i maskiranih gramzivih sodomija.
U minulom protestantskom okrilju takve brojgelovske popularne narodne mas kulture, posle iscrpljujućih verskih ratova ukopane su predstavljačke osnove svođenja bilansa čovekolikih podlosti i izopačenja. Međuigre anatomskih spojeva koje su postavljene na takvim društvenim poprištima, kao u današnjim špijunskim, političkim ili kartel ratovanjima stiču nehotične, razrađene slikarske principe sabiranja i to svega što se opažajno i s anatomskim iznenađenjima i deformacijama može izvesti.
Otud se i posle više decenija, u javnim ispoljavanjima kako kulture tako i estrade Republike Srbije, kao i južnoslovenske regije, unutar pobesnelosti kao i bola današnjice, u tim prećutanim advertising smenama na užasne vesti i satiranje ljudske vrste, kroz dela Đileta Markovića odaje barokizujuća slikovita pouka. Energični crtački ritam, intenzivna izobličenja i ogoljavanje nevidljivih odnosa su dokazni imaginarium predstava koje se pružaju kao teorijsko opravdanje tekuće epohe antropocena, te zagađenosti današnjice, što se razigrano javljalo i na drugim slikarevim delima.
Razgraničenosti izuvijanih linija i vibrantna napetost upućuju na izlomljenost kojim se iskazuje telo u prostoru slike. U pojedinostima stripovske karikirane anatomije i rekvizita dolazi do personifikovanog, ponegde i doslovnog pretvaranja u zombije ili skrivene kiborge društvene pogođenosti što pokazuje veliki broj figurativnih rešenja, sa senkom od Marvel stripa do crne hronike. Preteča te udešenosti čini lavirintski grafizam preplitanja u delu ’Gužva’. Raspon koji umetnik svojstven poigravanju modusima slikarstva čvrste ivice (hard-edge) poretka ulaže, očigledno dinamizuje koloplet društvenog apsurda.
Izlomljene figure manijakalno izobličene duhovite morfološke razuzdanosti odlikuju se po slobodama underground stripa, briljantnim i zacenjenim sklapanjima predmeta i učesnika. Primeri prekršaja su sa slikarske strane uzorni: zrela faza Filipa Gustona (Philip Guston) ili, isto tako figurativne ekspresije nemačkih divljih slikara postmodernizma koji su proneli nasleđe multipredmetnosti Nove figuracije.
U osvešćenom raspoznavanju datog trenutka i etapama duševnih doživljaja okruženja i poretka, kapitalizma, prikrivenih totalitarnih ideologija, podjarmljenosti i poriva, Srđan Đile Marković rezolutno iznenađuje doslednom predanošću. Tok visprenih slikarskih i crtačkih kompozicija, u raznim varijacijama dokazuje umetnika kao vlastitog pronalazača lucidnog slikarskog senzibiliteta. Fantomske figurativne pojave njegovih rešenja pogotovo u kompoziciji ’Gužva’ date su u nesputanosti teatra mase, u udvostručenjima, skraćenjima, sabijenosti i preklapanjima. Njegovi crteži i slike, svi ti incidenti lake prepoznatljivosti i demonskih okolnosti upozoravaju na svoje mentalno prisustvo i mogućnost razotkrivanja. Odaju nam - otvoreno ili posredno - raspusnost nagona i nasilje unutar situacija gde svi prinudno sudelujemo.
Nikola Šuica
Biografija
Srđan Đile Marković (1959) je slikar, likovni kritičar i muzičar.
Osnovnu školu i gimnaziju završio u Beogradu. Najpre je pohađao kurs crtanja u Šumatovačkoj 1983; iste godine upisuje slikarstvo Fakultet likovnih umetnosti u Beogradu na kome diplomira 1988. u klasi prof. Milice Stevanović, kod koje i magistrira 1991.
Prvi put izlaže 1984. na Oktobarskom salonu u Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić“, a samostalno 1987. u Galeriji SKC. U Muzeju savremene umetnosti 2005. godine učestvuje na izložbo „O normalnosti“, a 2008. na Likovnoj jeseni u Somboru.
Od 1984. objavljivao tekstove u listovima „NON“, „Student“, „Likovni život“ i „Glas javnosti“ u kome se 1999. zapošljava kao likovni kritičar (do 2008). Pisao predgovore za izložbene kataloge.
Studijski boravak u Los Anđelesu 1992. kada učestvuje na kolektivnoj izložbi u Gallery Ninna Frost. Od 1978. godine svirao je u brojnim beogradskim new wawe bendovima: Nule, UKT, Bombarderi, Disciplina kičme, Plaćenici, Kazimirov kazneni korpus, DDT, Supernaut sa kojom je 1993. snimio kasetu „Budućnost sada“.
Sa Sonjom Savić osnova multimedijalnu trupu S. S. Supernaut koja je snimila tri filma: „Ubistvo na ivici grada“, „Superstvarnost“ i „Rlay“. Sa slikarem Miomirom Grujićem Flekom nastupaju na BITEF-u 1995. Bio je saradnik Radija B92 kao autor i voditelj emisije „Radio mitomanija“ 1993-1994.
Srđan Đile Marković spada u red vodećih multumedijalnih umetnika koji su načinili fizionomiju stavralačke scene tokom osamdesetih i devedesetih godina prošlog veka izvan oficijelnih institucionalnih i društvenih krugova. Pripadnik je novotalasnog pokreta u slikartsvu, muzici, filmu i drugim umetnostima i umetničkim rodovima koji su bili prihvaćeni od pripadnika njegove generacije i koji su stekli, posebno u muzici, brojne sledbenike i poštovaoce. Poreklom (sin oca slikara, profesora univerziteta i majke koja je takođe bila poznata slikarka), obrazovanjem, znatiželjom i spremnošću da se okrene od akademskog stvaralaštva i upusti u neizvesno eksperimentisanje sa formama i medijima, u slučaju Đileta Markovića pokazala se kao izrazito uspešna kombinacija koja ga je dovela na sam vrh umetnika svoje generacije koja je nadalje utirala mukotrpne puteve novog, oslobađajućeg shvatanja mesta i svrhe umetnosti na aktuelnoj kulturnoj mapi.
Samostalne izložbe • 1987 Galerija SKC, Beograd • 1988 Galerija SKC, Beograd • 1988 Galerija Graža, Beograd • 1991 Galerija FLU, (magistarska izložba), Beograd • 1992 Galerija Doma omladine, Beograd • 1994 Galerija ULUS, Beograd • 1996 Srećna galerija SKC, Beograd • 1998 Likovna galerija Kulturnog centra Beograda, Beograd • 1998 Mala galerija ULUPUDS, Beograd • 2006 Galerija 73, Galerija Haos, Beograd • 2008 Galerija DK Studentski grad, Novi Beograd • 2014 Galerija Dar Mar, Beograd • 2016 Galerija Štab, Beograd • 2017 Galerija New Moment, Beograd Nagrade • 1988 Nagrada Fonda Miloša Bajića, Beograd • 2010 Prva nagrada za slikarstvo na Prolećnoj izložbi, Čačak • 2010 Nagrada Zlatna paleta na Prolećnoj izložbi ULUS-a, Beograd
Komentara: 0